Wróciłem z Wilkowa. Nie zdążyłem zrobić zdjęć podczas rozładowania darów z samochodu, ponieważ został opróżniony w czasie gdy załatwiałem sprawy papierkowe. Nie śmiałem też robić zdjęć ludziom koczującym w szkole w Rogowie (tylko jedno zdjęcie z oddali; przeglądających ciuchy w namiotach). Mam obiecane foty na email od jednej z osób mieszkających w szkole.
Tych darów, jak powiedział jeden z powodzian mają "na styk".
Nieomal wszystko jest rozdawane na bieżąco oprócz wyposażenia mieszkań, które nie jest na razie potrzebne ponieważ ze względu na wysoki wciąż stan wody nie ma jeszcze do czego wracać.
Po rozpakowaniu samochodu podjechaliśmy do rozlewiska.
Zdjęcia, robione są mniej więcej 3 km od Wisły. W tym miejscu zaczyna się woda (o ile można tak nazwać gęstą, kożuchowatą i cuchnącą ciecz), dalej jest już tylko gorzej.
Ludzie nie są zrozpaczeni; raczej zrezygnowani, otępieni co jak sądzę jest znacznie gorsze od rozpaczy, ponieważ jest ona stanem z którego łatwiej przejść do działania niż z apatii. W jedną noc żywioł zamienił wielu z nich; pracowitych i dostatnich gospodarzy w nędzarzy ciągnących dwukółki i przeszukujących sterty używanych ubrań.
Musimy Im pomóc. Jeżeli tego nie zrobimy Bóg się od nas odwróci!
